O czym świadczy nasze podejście do żartów z różnych narodów?

Jaki jest związek narcyzmu narodowego ze skłonnościami do żartowania z własnego i innych narodów?


W świeżo opublikowanym artykule badaczki Laboratorium Poznania Politycznego Instytutu Psychologii PAN  - dr Dagmary Szczepańskiej i współpracowników [w prestiżowym czasopiśmie Personality and Individual Differences (IF= 4.3)]   sprawdzono, jak podejście do żartów z przedstawicieli różnych narodowości wiąże się z tym, w jaki sposób jednostki identyfikują się ze swoją grupą narodową oraz jak postrzegają innych. Wykorzystano do tego m.in. dostosowany do potrzeb badania kwestionariusz PhoPhiKat-9, który bada stosunek do wyśmiewania i bycia wyśmianym przez innych. 


Śmiech stanowi integralną część relacji międzyludzkich. Ma on zarówno pozytywne, jak i negatywne znaczenie w kontekście zachowań społecznych - potrafi rozładowywać stres i budować radość z pozytywnych doświadczeń życiowych, ale - jak pokazują wcześniejsze badania, śmiech można również analizować w kontekście śmiania się z  innych osób i grup społecznych, a także bycia obiektem wyśmiewania.


W serii dwóch przeprowadzonych badań na reprezentatywnej próbie Polek i Polaków 🇵🇱 (N=633, N=1504) wykazano, że narcyzm narodowy (wiara w to, że nasz naród jest wyjątkowy i zasługuje na specjalne traktowanie) jest w sposób pozytywny i istotny statystycznie związany z narodową gelotofobią (nadmiernym i irracjonalnym lękiem, że inne osoby mogą się śmiać z naszego narodu), a także narodowym katagelastycyzmem (odczuwaniem radości ze śmiania się z innych narodów). Co więcej, udało się również zauważyć, że sama skłonność do wyśmiewania i bycia wyśmianym pośredniczy pomiędzy narodowym narcyzmem a metadehumanizacją (przekonaniem, że członkowie grupy obcej postrzegają innych członków grupy własnej jako mniej ludzkich)


Zachęcamy do zapoznania się z pełną treścią artykułu!

The joke is on us? National narcissism and dispositions towards laughter


Udostępnij artykuł